In de zinderende hitte fietsen we dagenlang door een soort maanlandschap. De steenwoestijn (Hamada-woestijn foto 5.) regeert het landschap. Hier leren we het belang van water pas goed kennen. Slechts oases bieden hier beschutting en beperkte leefruimte aan mensen. Fietsen valt niet mee. Zo nu en dan moet ik mezelf koelen met water. Het geeft aan het einde van de middag ook wat afleiding want de wegen zijn hier recht en saai.
De streek kent enkele toeristische hoogtepunten. Riviertjes heben hier een paar diepe kloven (gorges) uitgesleten. De Gorge du Todra (foto 1.) is een uitdaging voor ons. We kamperen aan het begin van de kloof en de volgende dag nemen we een kijkje. Het geeft mij een beklemmende indruk.
Foto 3. geeft een goede indruk van een rivieroase. De dorpen zijn in een lang gerekt lint langs de vruchtbare vallei aangelegd. Op deze manier wordt er geen kostbare landbouwgrond verspild. In de oase wemelt het van het leven. In een hotel vinden we zelfs een gastenboek met aantekeningen van vogelaars. Het boek geeft een prima indruk van de vogelrijkdom.
Foto 2. Een pad komt een kijkje nemen op de de camping.
Foto 4. Behalve rivier-oases komen er in het Atlas-gebergte ook veel op zichzelf staande oases voor. Deze ontstaan op die plekken waar een waterhoudende laag aan de oppervlakte komt. Het Atlas-gebergte fungeert als watervanger en als het regenwater de bodem inzakt komt er druk op te staan, waardoor hier en daar water naar de oppervlakte borrelt. Let ook even op de gelaagde afzettingen die duidelijk zichtbaar zijn. In tijden met veel regenval werd grind afgezet en stroomden de rivieren langzamer dan werd zand gedeponeerd.
27 september arriveren we in Ouarzazate. Hier hebben we een rustdag gepland. 's Avonds gaan we uit eten in de stad. De "lonely planet" beveelt een restaurantje aan waar je een traditionele tajine-maaltijd naar binnen kunt slaan. Een tajine is een klein aardewerk oventje, waarin vlees, aardappels en groenten gestoofd worden. Het oventje wordt in zijn geheel op tafel gezet. Je neemt het deksel eraf en als het goed is, heb je een lekker gaar stoofpotje. De bediening is traag. Als de eersten hun wat klein uitgevallen portie verorberd hebben zijn de laatsten pas aan de beurt. Het is gloeiend heet en bijna verbrand ik mijn verhemelte. Als toetje neem ik een sinaasappel. Deze blijkt half droog te zijn. We klagen niet. De jongens die ons bedienen doen hun best en de sfeer is authentiek. Een klein balkon biedt uitzicht op een aantal steegjes, waar het wemelt van de mensen. Vel kijkers en weinig kopers.
No comments:
Post a Comment