We hebben de nacht doorgebracht in de omgeving van Dakhla. Dit is een vissersstad gesitueerd op een uitgestrekte zanderige landtong en dient als thuisbasis /bevoorradingsplaats voor vele vissersschepen afkomstig uit een groot aantal landen. We zijn zo'n tien kilometer richting Dakhla gefiets en hebben kamp gemaakt op een beschutte plek vlakbij de baai. Tot onze grote verrassing ontmoeten we op deze plek wereldfietser Frank van Rijn. Als voorbereiding op onze tocht door de woestijn las ik o.a. het boek: "De rode kangoeroe- belevenissen van een reiziger door Australië" voor de tweede maal. De eerste keer was toen wij zelf het rode continent met een bezoek mochten vereren.Dat je dan zo'n bekende fietser tegenkomt is een welkome afleiding. Frank is van huis uit een natuurkundige die oorspronkelijk een carrière als docent in het voortgezet onderwijs ambieerde. Spoedig kwam hij tot het (juiste) inzicht dat dit niet voor hem weggelegd was,is en ooit zal zijn. Dus stapte stapte hij op de fiets , schrijft nu reisverhalen en houdt lezingen over de soms bizarre avonturen tijdens zijn vele fietstochten. Groot voordeel is volgens Frank dat hij nu een geïnteresseerd publiek heeft, dit in tegenstelling tot het onderwijs waar een klas vol onwillige hormonaal gestoorde pubers niet altijd een braaf luisterend oor verlenen richting docent.
Frank drukt zijn stempel op onze strikte groepsdiscipline. Qua tijdsduur strak geplande pauzes duren plotseling langer dan de bedoeling is en tijdens het fietsen zwalkt onze gast als een verweesd kind door de groep. Ik geniet met volle teugen. Dagenlang fietsen over een eindeloze strook asfalt, om de vijf minuten van partner plus gesprek wisselen, beslist een helm op je kop begint zijn tol te eisen. Ik snak naar wat meer persoonlijke vrijheid: een los wapperend tot op de draad versleten T-shirt( gelijk Frank), eens een uurtje alleen fietsen etc., dan is een beetje ontregeling al een verademing. We passeren deze dag de kreeftskeerkring. De GPS geeft de precieze positie kennelijk foutief aan want enkele honderden meter verder blijkt een eenvoudige hoop stenen te dienen als monument. Dus voor de tweede maal van de fiets voor een fotostop.
De fauna die je in de Westelijke Sahara tegenkomt bestaat uit: vogels, springmuizen, hagedissen, insecten, schorpioenen en (zeldzaam) vossen. Ook liggen er nog steeds miljoenen skeletjes van sprinkhanen die hier door onbekende oorzaak het leven hebbben gelaten.'s Avonds kun je maar beter je zaklamp uitknippen als je de tent binnengaat. Het is hier in de tropische zone vergeven van insecten die massaal op lichtbronnen afkomen. Gelukkig valt het aantal stekende soorten erg mee en zeker malariamuskieten komen in dit droge gebied praktisch niet voor.
De afgebeelde dode vogel(foto) is een witbandleeuwerik (hoopoolark) een soort die de geïnteresseerde fietser wellicht kan spotten. De hagedissen zijn overal. Probeer ze niet te vangen, want ze laten prompt hun staart los en zijn watervlug. Schorpioenen komen ook in grote aantallen voor. Til een platte steen op en grote kans dat je beet hebt. Gelukkig zijn schorpioenen niet dodelijk en zijn ze niet echt agressief.'s Morgens de schoenen controleren kan ook schelen!
No comments:
Post a Comment