Dammen Bart T.Visser-Klaas.H. Leyenaar

Dinsdagavond 30 januari stond Huizum 2 voor een onmogelijke opgave. In de hoofdklasse van de PFDB moest De Oldehove bestreden worden. Zelf trof ik aan bord twee de sterke Klaas H. Leyenaar. Het werd een aantrekkelijke partij omdat beide spelers hun nek durfden uitsteken. Leyenaar zette een scherpe omsingeling in tegen een stoutmoedige aanval van wit. Zelf had ik een paar seizoenen geleden tegen C.Binnenkade (Hoofdklasse A KNDB) in een praktisch identieke stelling de uitval naar veld 23 afgewezen als zijnde te scherp. Tijdens de partij stond ik dus voor een moeilijk dilemma. Omdat er sowieso(teambelang) gewonnen moest worden, besloot ik een gokje te wagen. De partij.
Bart Visser-Klaas H.Leyenaar.
1. 33-29 20-25 2. 32-28 17-21 3. 39-33 21-26 4. 44-39 16-21 5. 50-44 11-16 6. 37-32 26x37 7. 42x31 21-26 8. 32-27 26x37 9. 41x32 6-11 10. 47-42 11-17 11. 46-41 17-21 12. 41-37 21-26 In de partij tegen Binnenkade stond schijf 25 nog op 24 en 1 op 6. Ik koos toen dus voor de uitval naar veld 24. 13. 29-23! 18x29 14. 34x23 15-20 15. 35-30 25x34 16. 40x29 Indien zwart nu over veld 18 speelt, kan wit met 29-24 de kettingstelling verbreken. Het pleit voor de instelling van mijn jeugdige tegenspeler dat hij de omsingeling doorzet. Wit moet straks voortdurend rekening houden met het zetje ingeleid met 16-21 etc. ...10-15 17. 44-40 5-10 18. 37-31 26x37 19. 32x41 20-24! 20. 29x20 15x24 21. 40-34 13-18 22. 45-40 18x29 23. 34x23 8-13 24. 41-37 3-8 25. 37-31 10-15 Klaas probeert verzwakkingen uit te lokken en begeeft zich op glad ijs. Aanvallen via 18 is inmiddels goed verdedigbaar voor wit. 26. 39-34 15-20!? Versmaadt de afwikkeling met 16-21 etc. Zelf had ik berekend dat de verre schijf op 17 verdedigbaar moest zijn omdat ik 38-33 43-39 en 49-43 heb, waardoor een aanval over veld 11 opgevangen wordt met 33-29. Al met al weer een stukje vechtlust van zwart. 27. 43-39 20-25 28. 49-44 24-29 29. 33x24 19x30 30. 38-33 7-11 31. 42-38 11-17 32. 48-43 14-20 33. 38-32 30-35 34. 43-38 1-6 Inmiddels zitten we in de tijdnoodfase. 35. 27-22 20-24 36. 22x11 6x17 37. 34-29 13-18 38. 29x20 18x29 39. 33x24 25x14 40. 40-34 8-13 41. 31-27 2-8? Speculeert op 36-31?? 42. 39-33?? Hier had natuurlijk 28-23 gemoeten met alle kansen voor mij. ...14-19 43. 34-30 17-21 44. 36-31 21-26 45. 30-25 26x37 46. 32x41 19x30 47. 25x34 12-17 48. 27-22 8-12 49. 22x11 16x7 50. 41-37 7-11. Remise op voorstel van wit. Natuurlijk sta ik beter. Veel meer tempo's, maar vanavond is er weer een wedstrijd en we hadden als team al verloren. Strijdlust mag ook wel eens beloond worden.

Dammen Alla Koroujenko-Bart.T.Visser

Zaterdag 27 januari stond o.a. de wedstrijd Huizum 1-Apeldoorn op het programma. Als invaller mocht ik niet klagen over de opstelling. Mijn tegenstandster Alla Koroujenko (en niet Chorosjenko!) heeft een rating die mij persoonlijk niet verontrust en ik besloot dus elk avontuur aan te gaan. Helaas zoals zo vaak in de hoofdklasse werd het een laveerpartij. Pas zo rond de zeventiende zet werden platgetreden paden verlaten en moest er op eigen kracht gedamd worden. Niet dat ik mij op dat moment er bewust van was, maar toch. Ik had me inmiddels voorgenomen om mijn nek ook niet meer uit te steken en liet een drie om drie toe die prompt genomen werd door Alla. In de contactloze stelling die daaruit voortvloeide raakte zij het naast het goede spoor. Er ontstond een wederzijdse flankstelling, die verraderlijke finesses bevatte in de vorm van dwingende (petit)combinaties die de ene verzwakking na de andere afdwong. In een lastige positie overzag Alla een verraderlijk damzetje en gaf direct op.

Zie diagram. Na 44. 40-35. Zwart speelt en wint!

De witte stelling klopt niet meer. Een plausibele spelgang lijkt mij: 44. 33-29 23-28 en nu

1. 45. 38-33? 27-32! 46. 33x22 17x28

1.1. 47. 42-37? 32x41 48. 36x47 14-20 en wit is gruwelijk overspeeld.

1.2. 47. 42-38 32x43 48. 39x48 11-17 49. 48-42 17-21 50. 42-37 3-8 51. 37-31 8-12 52. 31-26 21-27 verliest.

2. 45. 42-37 17-22 46. 36-31 27x36 47. 38-32 22-27! 48. 32x23 27-31 49. 37x26 36-41 50. 26-21 14-20! en zwart moet kunnen winnen. Direct dam halen kan niet. Bijvoorbeeld 50....41-47 51. 23-19! 14x23 52. 29x9 3x14 53. 21-16! etc.

11-17 sept. Gibraltar. Bolsward/Acra

Foto 1. Algeciras bereikten we na een stevige klim over de westelijke uitlopers van de Sierra Nevada. In de stad ging het fout toen we het adres van ons logeeradres niet precies wisten. We belandden op een vierbaans autoweg. Over de vluchtstrook reden we in westelijke richting, maar aan de rand van de stad kwamen we erachter dat we fout zaten. Weer terug en na mobiel contact met de crew vonden we de jeugdherberg, waar we een rustdag zouden doorbrengen alvorens de oversteek te maken naar Marokko. Op de eerste foto "poseer" ik voor de Rots van Gibraltar, die ik hier voor het eerst van mijn leven in het echt aanschouw. De vorm van de rots zit nog in mijn geheugen gegrift, omdat in mijn schooltijd in één van de aardrijkskunde methodes een foto van de rots opgenomen was. Verre reizen waren toendestijds uitsluitend weggelegd voor de welgestelden en wij konden slechts dagdromen bij foto's van exotische oorden. Gibraltar moest dus met een bezoek vereerd worden. De volgende dag met de bus richting rots. Merkwaardig dat het woord Gibraltar nergens aangegeven wordt. De Spanjaarden zijn uiteraard niet gelukkig met de bestaande situatie en verwijzen naar "de grens". De rots is de moeite van een bezoekje waard. Het is sowieso al een belevenis om over de startbaan van een vliegveld naar de stad te wandelen. De (brutale)apen zijn er inderdaad nog, er is een fraaie botanische tuin en in de rots zijn grotten, waar zelfs een complete kerkdienst kan worden gehouden. Foto 2 is genomen uit het raam van onze kamer in de jeugdherberg. Je ziet de Spaanse enclave Ceuta/Marokko aan de overkant van de Straat van Gibraltar. Ceuta is vaak in het nieuws geweest omdat veel Afrikaanse vluchtelingen hier Spaans grondgebied probeerden te bereiken. De enclave is met een hoog hekwerk omgeven. Wij hebben echter geen vluchtelingen gezien.

Foto 3. Sinds ik vorig schooljaar plotseling gebombardeerd werd tot docent Engels, (geen wonder dat de taalbeheersing de laatste tijd zo negatief in de "picture"staat) ben ik wat kritischer geworden t.a.v. het schriftelijk gebruik van deze wereldtaal. Zien jullie de fouten op het informatiebord?

4-10 sept. Droogte in Spanje. Bolsward/Accra

Hadden we in Frankrijk het reliëf en de regen als grote "tegenstanders", in Spanje werden dat reliëf en hitte. Weer veel klimwerk, maar nu onder een verzengende zon. Foto 1 t/m 3 geven een indruk van het landschap. Het ziet er naar uit dat het binnenland van Spanje door de droogte(broeikaseffect?) ontvolkt. We kwamen enkele verlaten dorpen tegen en hier en daar leek woestijnvorming op te treden. Imposante lege landschappen en meestal half-lege stuwmeren. In een poging het tij te keren zijn er enorme monoculturen ontstaan. We fietsten dagenlang door uitgestrekte olijfboomgaarden die o.a. met steun van Europese subsidies zijn aangelegd. Foto 3. Ik ontdekte dat olijven "zo van de boom" niet te pruimen zijn zo bitter.

1,2,3 september Bolsward/Accra Rampdag

1 september. Etappe Lectourne- Lau Balagnas
We krijgen de Pyreneeën in zicht. Voor het eerst schijnt de zon volop. Via Lourdes arriveren we in Lau Balagnas.
2 september rustdag in Lau Balagnas Foto 1.
Tot onze niet geringe verbazing werden er in dit stadje posters opgehangen. 's Avonds was er een bijeenkomst gepland met enkele lokale bestuurders en de plaatselijke fietsclub. Tijdens deze rustdag verkennen we alvast een stukje van de eerste berg-etappe. Natuurlijk is er tijd voor een terrasje en een aantal leden van de groep bezoekt Lourdes.
's Avonds na de verplichte bijeenkomst in het dorpshuis is er een briefing over de komende beklimming van de Aubisque en de Col Pierre Sint Martin. We worden in twee groepen opgedeeld. De sterkste klimmers in groep één en de rest in twee. We moeten op elkaar wachten op de top van de Aubisque en kunnen daarna aan de afdaling beginnen. Ik protesteer nog tegen mijn indeling. Ik heb nog nooit van mijn leven een Col beklommen en vind mezelf niet een rasechte klimmer. De leiding houdt voet bij stuk en ik leg me er bij neer. We zien wel.
3 september. Beklimming van de Aubisque en de Col Pierre St. Martin. Foto 2.
De Aubisque valt niet tegen. Groep één bereikt zonder veel tegenslag de top en trots poseer ik voor de foto. Voor het eerst een Col beklommen! In razende vaart de afdaling. M'n teller geeft als top een snelheid aan van 63 kilometer per uur! De rit naar de tweede Col gaat ook met hoge snelheid. We nemen een koffiepauze en ontmoeten hier de leden van groep twee die ook zonder problemen de Aubisque beklommen hebben. Groep één vertrekt iets eerder en aan de voet van de tweede Col gaat ieder in eigen tempo omhoog. Het is inmiddels bloedheet. Ik transpireer enorm en vrees dat mijn watervoorraad niet toereikend zal zijn. De beklimming valt vies tegen. Percentages van meer dan 10 procent zijn eerder regel dan uitzondering. Ik moet van de fiets af. Lopen valt ook niet mee. Fietsen-al is het ook wankelend- gaat vele malen sneller. Ik zie een Afrikaan met zijn Franse vriendin picknicken in de berm en vraag me af waar we aan begonnen zijn. Ik vrees even dat ik de top niet zal halen. Ik word ingehaald door een deelnemer van groep één en ik verzoek hem om aan de rest door te geven dat ik me aansluit bij de langzamere groep. Ik knoei door en stap regelmatig even van de fiets om bij te komen. Geen ademnood, maar de benen willen niet. Dan haal ik twee deelnemers van groep één in. Ook zij zitten in de problemen. Eén van hen wordt het zwart voor de ogen en er moet gestopt worden. We besluiten met z'n drieën door te gaan. De klim-percentages verminderen wat en ik neem een voorsprong. De top is in zicht en plotseling gaat het weer vliegend. Ik weet waar ik aan toe ben, en kan m'n krachten inschatten. Bijna bij de top wacht ik natuurlijk even op mijn maten en gezamenlijk fietsen we naar het hoogste punt. De beste klimmers hebben meer dan een uur op ons moeten wachten. We beginnen zonder dralen aan de afdaling richting Spanje. Door een steile kloof in vliegende vaart naar de camping. Het is een ongeluksdag. Eén van m'n maten valt in de afdaling en kan niet verder. In groep twee doet zich ook een valpartij voor. De tandem gaat onderuit en M.K. breekt haar sleutelbeen en is uitgeschakeld. In het holst van de nacht komen de -op twee na- leden van groep twee gebroken aan op de camping. Niet op de fiets maar in de Unimog. Inmiddels hebben wij hun tenten opgezet en kunnen we de dag gaan evalueren.

Dammen Bart Visser - Jetze Hoogterp

Misschien is Jetze er mede de oorzaak van dat ik besmet werd met het damvirus. Het was in die fameuze jaren zestig dat wij regelmatig een alternatieve uitgaansgelegenheid frequenteerden in Kollum. De naam is mij ontschoten, maar je moest een trap op en kwam dan op een zolder waar je in oude fauteuils relaxt een sigaretje kon roken. Of die sigaret nu wel of niet "verdovende"middelen bevatte maakte niet uit. Het was ook de tijd van "Homo Ludens"en dammen was nog populair. In die half donkere rokerige sfeer werd dus regelmatig gedamd en geschaakt. Zo kwam het dat we aanschoven aan en heuse damsimultaan. Een lange magere jongeman met haren tot op de schouders bond de strijd aan. Ik weet het niet meer, maar ik denk dat ik verloor. De langharige was dus Jetze. Het gerucht ging dat hij als student in Groningen meer achter de bridgetafel zat dan in de collegezaal en daardoor nu door het leven ging als gesjeesde student. Dit soort kleurrijke types spraken mij toendestijds wel aan. Later kwam ik Jetze regelmatig tegen in de toenmalige Zambezi-bar. Jetze rookte zware gauloises en je zag hem altijd bezig met één of ander kaartspel. Vaak ging het om grof geld. Als beginnend dammer (1e klas) deed ik later regelmatig mee aan het damtoernooi in "Het Bolwerk" te Dokkum. De hoofdklassers (waaronder natuurlijk Jetze) mochten op het podium dammen, terwijl het "gewone" voetvolk in de grote zaal zat. Natuurlijk ambiëerde ik ook een podiumplaats en zou daar later ruimschoots in slagen. Kortom ik had altijd een zeker respect voor Jetze als dammer en als persoon. De laatste keer dat ik in contact kwam met J. was toen ik een seizoen in het eerste van Dokkum damde. Ik had vrijwillig mijn plaats in het eerste tiental van Rinsumagest afgestaan en verkaste naar Dokkum. Er werd toen gedamd in de voormalige bioscoop. Op een zaterdag slaagde ik erin om de ijzersterke Cock van Leeuwen een puntje af te snoepen en dat moest uiteraard gevierd worden. We bleven wat langer dan normaal aan de bar hangen . En natuurlijk was één van de laatste "barflies": Jetze. Een kleurrijk figuur dus. Logisch dat ik in de wedstrijd Dokkum-Huizum met gemengde gevoelens plaatsnam. Voor de eerste maal een serieuze dampartij tegen iemand waar ik vroeger(en nu natuurlijk nog) tegen opkeek. Hoe zou dat aflopen?
Dokkum 11-01-2006.
De partij.
1. 33-29 19-23 2. 35-30 14-19 3. 30-25 20-24 4. 29x20 15x24 Deze stelling is al veel vaker voorgekomen. Zwart bezorgt zichzelf een randschijf. Wit kan het min of meer direct afdwingen met 38-33, maar de voortzetting die ik neem stelt zwart voor het zelfde dilemma. 5. 32-28 23x32 6. 37x28 16-21 !? We zitten nu op onontgonnen terrein. Ik neem de uitdaging aan. 7. 31-26 24-30
Gelijktijdige bezetting van veld 22 en 24 is lastig zo niet verliezend. 8. 41-37 10-14 9. 46-41 30-35 10. 37-32 18-22 Zwart kiest nu toch voor scherp spel. 11. 39-33 12-18 12. 41-37 5-10 13. 34-29 7-12 14. 29-24 19x30 15. 25x34 1-7 16. 34-29 11-16 17. 37-31 13-19 18. 42-37 9-13 Zwart heeft het nu mooi voor elkaar. Na 40-34 wordt hij in de gelegenheid gesteld om veld 23 te pakken met een flankaanval. Na 44-39 ben ik mijn basisschijf op 49 kwijt. Dit geldt uiteraard ook voor 47. Toch is deze speelwijze een nader onderzoek waard. 19. 40-34? 7-11 20. 44-40 35x44 21. 50x39 3-9 22. 45-40 19-23! 23. 28x19 14x23 24. 48-42 Hier durfde ik 40-35 niet aan. Ik denk terecht. ... 21-27 25. 32x21 16x27 26. 37-32 2-7 Ook Jetze durft niet door te zetten. Ik denk dat ook dat dit de juiste keuze is. 27. 32x21 22-28 28. 33x22 18x16 29. 29x18 12x23 We moeten weer opbouwen. Ik vond me in deze fase van de strijd niet beter staan. Ik besloot naar een soort podkowa- stelling te streven. 30. 38-32 7-12 31. 31-27 !? Ten eerste wilde 17-21 x21 verhinderen met m.i. goed spel voor zwart. Het vraagteken omdat ik nu voortdurend het offer 23-28 in de gaten moet houden. ...10-14 32. 40-35 13-18 Ik had 13-19 verwacht en ook vervelender gevonden. Maar kennelijk speculeert Jetze hier op 43-38?? 33. 34-30 17-21 34. 26x17 11x31 35. 36x27 14-20 36. 43-38 9-13 37. 38-33 6-11 38. 42-38 11-17 39. 49-43 ( 17-22 gaat niet door 30-25 etc. )...17-21? Stelt mij in de gelegenheid het zwarte centrum ernstig te verzwakken. 40. 33-28! 13-19* 41. 28-22 8-13* 42. 22-17 21-26* 43. 17x8 13x2 44. 39-33 20-24 45. 43-39 4-9 46. 47-42 Zie diagram Er staat nu een vederlichte podkowa op het bord! ...9-14 Exact dezelfde stelling is voorgekomen tussen U.Ilves versus V.Luus. K. v. Estland 2003. Ilves koos toen voor 47. 33-28 14-20 48. 38-33 23-29 49. 42-37 29x38 50. 32x43 18-23 51. 28-22 en later remise. Ik doe het anders. 47. 42-37 14-20?? en na 37-31 gaf Jetze op. Zelf was ik me inmiddels bewust van een verrassend sterk offer. Na 47. ... 16-21 48. 27x16 18-22 moet er nog hard gewerkt worden. Bijvoorbeeld 49. 37-31 26x28 50. 16-11 en nu een splitsing:
1.1. ... 14-20 51. 30-25 2-8 52. 25x14 19x10 53. 11-7 8-13 54. 7-02 13-18 55. 2x30 28-32 56. 38x27 22x31 57. 30-02 31-37 58. 2-07 18-22 59. 7x29 37-42 60. 29-15 1-1
1.2. ... 23-29 51. 11-06 ( 29-34?6-1 28x39 1-29 28x39 29x34 ) 28-32 52. 38x18 29x38 53. 18-13 19x8 54.30x10 en wit wint nog.
Conclusie. Een leuke partij waarin zwart aanvankelijk een scherpe opening vermijdt, maar alsnog de handschoen opneemt en de strijd aangaat.

29 augustus Bolsward/Accra

Rimondeix-Treignac Verslag uit mijn logboek.
Om half vijf word ik wakker door het gekraai van een haan. We staan op de camping in Rimondaix. Ik draai me nog een keer om en verslaap me voor de eerste keer tijdens deze fietstocht. 10 minuten over zes ben ik pas wakker. We hebben een korte etappe voor de boeg. Ik sta in twijfel. Me nog even omdraaien of de boel inpakken. Ik besluit tot het laatste. Systematisch begin ik mijn spullen één voor één op te vouwen: de slaapzak oprollen en in't hoesje wurmen, de slaapmat ontluchten en oprollen, wielerkleding (nat) aantrekken en de tent afbreken. Mijn waterdichte tas buiten zetten, naar het toilet, wassen en ontbijten. Iederen slaat zoveel mogelijk naar binnen en maakt een lunchpakket. De dag begint droog en precies om acht uur vertrekken we door een fraaie omgeving. We klimmen vanuit het heuvelland naar meer dan 700 meter:middelgebergte. Voor mij een nieuw hoogte record op de fiets. De omgeving straalt rust uit. De dorpjes zijn verlaten en verkeer is er praktisch niet. We plukken bramen en pruimen langs de kant van de weg. Helaas begint het na een uurtje fietsen weer te regenen. Door de zuidwestelijke wind ontstaan er stijgingsregens die uren en uren aanhouden. We houden de moed erin. Niemand klaagt. We drinken na zo'n 60 kilometer koffie in een café en krijgen contact met een ouder echtpaar dat spontaan reageert en geld wil storten voor't goeie doel. Na de koffie komt de buitenlucht extra hard aan. Het regent pijpenstelen en de temperatuur is gedaald naar zo'n 12 graden celsius. Al met al, het begin is moeilijk. Na zo'n vijf minuten fietsen zit iedereen weer in't ritme. We fietsen nu door verstilde bossen. Ik zie beekjes met enorme rotspartijen, kenmerkend voor het middelgebergte. Wij krijgen nu de regen met bakken over ons heen. Een deelnemer krijgt remproblemen. Ik ben tot op mijn huid nat en dan komt het op mentale kracht aan. We wachten zeker zo'n tien minuten en raken nu ook nog tot op het bot verkleumd. We besluiten de groep op te splitsen. Drie man blijven achter en de rest gaat door. We bereiken een doorgaande weg en kiezen de kortste route naar de camping. Gelukkig gaat deze weg naar beneden. We ritsen en in vliegende vaart fietsen we richting Freignac. Door de geringe inspanning die het dalen vergt, worden we nog kouder. De camping ligt aan een meer langs de weg en om een uur of vier krijgen we een warm onthaal. Het ontvangst comité bestaat uit de crew en de plaatselijke burgemeester plus de pers. Verrassing! We kunnen overnachten op een heus bed in bungalowtenten. Na een warme douche een stevig glas rode wijn en een heerlijke rijsttafel is alle leed weer geleden. De grote vraag is nu of we't morgen droog houden. Er staat een lange etappe gepland: zo'n 160 kilometer.
Foto 1. 31-08-2006 Voor het eerst een echte Col beklommen. Dégagnac-Lectourne
Foto 2. Elke morgen chaotisch ontbijten in de duisternis.
Foto 3. 30-08-2006 Ontvangst door lokale (bourgondische) wielerclub. Dégagnac/Frankrijk

Bolsward Accra 24/25/26/27/28 augustus

De vierde dag 24 augustus werden maar liefst 227 kilometers afgelegd. Het landschap was heuvelachtig, we hadden wind tegen en het regende praktisch de hele dag. Twee deelnemers hielden het voor gezien. Ik noteerde in mijn logboek: "Tent in donker opgezet na barre tocht. Tijdens de rit waarschijnlijk door gebrek aan vocht(?) "de man met de hamer" ontmoet. Had er ook even genoeg van. We zetten echter door! Punt uit."

Na aankomst op de camping werd het me letterlijk even zwart voor de ogen. Gelukkig had ik een regenjas voor het grijpen en na wat chips en soep keerden de krachten terug. In de stromende regen de tent opgezet en daarna met een handdoek de tent watervrij gemaakt, waarop het leed geleden was.

De volgende dag 25 augustus weer een lange etappe.(160 kilometer) Gelukkig bleef het droog en zagen we de zon zo nu en dan. We zetten de tenten op aan de oevers van de Seine. s'Avonds op het terras van het restaurantje de warme maaltijd gebruikt.(Pizza) Er was live muziek. Iedereen zag het weer zitten.

Zaterdag 26 augustus stonden we zes uur 's morgens op. Twee uur later vertrokken we voor een lange rit(zo'n 200 kilometer) naar een camping aan de Loire. Ook deze dag weer harde wind tegen en glooiend terrein. Niemand klaagde! Op de foto zit ik voor mijn tentje. De fiets links van de tent en mijn fietsschoenen onder de flap. Natuurlijk niet in de tent. Dit zou gedurende de rest van de tocht de vaste opstelling worden. Zelden hoefde de fiets op slot. Zo ja, dan is het handig om de fiets als extra zekerheid tevens aan een scheerlijn te bevestigen.

Zondag 27 augustus was de eerste rustdag. Ik slaagde er zelfs in om een boek te lezen: "Honderd fietstips". Voor het eerst van mijn leven spotte ik een Europese ijsvogel. We zaten vlakbij een sluizencomplex in De Loire. In het water zwommen meervallen, je kon er bramen plukken en zelfs appeltjes. Kortom een relaxte dag.

Maandag 28 augustus was ik dagploegleider. Tot die dag toe had ik steeds met een lange fietsbroek gefietst. Om de moed er wat in te houden hield ik een praatje met als motto: "No komme de piipen yn'e sek". Helaas, dit mocht niet baten. Weer 170 kilomer in de regen! 's Avonds bereikten we een basic camping(alles biologisch dynamisch) in Saint Satur. Slechts drie man zetten in de stromende regen hun tentje op, waaronder ondergetekende. De rest sliep in o.a. het varkenshok en onder de open kapschuur, waar oude fauteuls als bed fungeerden. In twee enorme kookpotten werd gevulde maaltijdsoep gekookt. Opgediend met stokbrood, rode wijn en kaas smaakte het ons overheerlijk.

Bolsward-Accra 22/23 augustus

De tweede foto is 22 augustus genomen in de omgeving van Culemborg. We staan op het punt de rivier de Lek over te steken. Deze foto heb ik uiteraard zelf niet geschoten, want ik sta met de rug naar de fotograaf gekeerd. Dit was de laatste dag dat ik een wielerbroek met reclame droeg. Hoewel de afspraak was dat we in uniforme kledij zouden fietsen, verwisselde ik deze broek voor een exemplaar zonder schouderbanden(galgen). De broek met galgen leverde prompt grote problemen op bij mijn eerste sanitaire stop op de veerpont. De galgen draag je over een T-shirt en dan komt er nog een wielershirt plus eventueel een jasje over heen. Voor je dus plaats kunt nemen (of hurken in't vrije veld) moeten vele lagen gepeld worden. Ik raakte op de wc van de veerpont prompt verstrikt in de mouwen van mijn overjasje en slaagde er ternauwernood in om op tijd mijn kleding te fatsoeneren. Gelukkig had ik nog een broek zonder galgjes in mijn bagage en in't vervolg had ik geen problemen meer.
Eerste foto. 23-08 Dit is een foto die ik zelf genomen heb, ergens in België op weg naar Brussel. Zo rond de 25 kilometer was er meestal en kleine lunch pauze.België was het laatste land waar we nog van fietspaden gebruik konden maken.
Voor het eerst in mijn leven had ik een digitale fotocamera mee. (Olympus C-60 6.1 megapixel) Het schijnt dat er tijdens deze reis zo'n 10.000 foto's genomen zijn.

Vertrek 21-08-2006 Bolsward - Accra

De komende weken verschijnt op deze site een verslag van de tocht naar Accra. Aan de hand van (grotendeels) zelf genomen foto's kunnen jullie een indruk krijgen van de belevenissen onderweg.
De eerste twee foto's heb ik niet zelf genomen. In Europa heb ik sowieso maar weinig gefotografeerd.
Met gemengde gevoelens sta je dan aan de start in Bolsward. Waarom gemengde gevoelens? Na
een maandenlange (bijna vlekkeloze)voorbereiding kreeg ik zo'n drie weken voor de start last van mijn rechterknie. Zelfs zodanig dat ik twee weken volslagen rust in acht moest nemen omdat het niet meer ging. Met behulp van massagezalf probeerde ik er weer bovenop te komen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik 's nachts wel eens wakker lag. Je gaat per slot van rekening een soort weddenschap aan en als je dan direct al moet opgeven ervaar je dat als een grote nederlaag. Gelukkig heb ik de pijn al fietsend overwonnen en had ik na een aantal weken geen problemen meer. Na een korte toespraak van de burgemeester kregen we als aandenken een geel gestreept "Bolswarder"sjaaltje. Er was muziek en tot mijn grote verrassing zag ik dat een oud leerling van mij onderdeel uitmaakte van het djembé-bandje. Natuurlijk herkende hij mij ook. Als vluchteling/asielzoeker vergeet je je eerste leraren in Nederland niet zo snel.