We komen in een puur woestijngebied waar zand overheerst. Als gevolg van de noordoostpassaat zijn er zogenaamde sikkelduinen ontstaan. Als geograaf natuurlijk nog even nagekeken hoe zoiets in zijn werk gaat.Het boek "Algemene Geologie" geschreven onder redactie van A.J. Pannekoek, 1973, geeft op blz. 358 de volgende uitleg: "Door deze beweging van het zand (wegnemen aan de loefzijde, afzetten aan de lijzijde) migreert het duin. Wanneer over de gehele oppervlakte van de loefzijde van het duin zand wordt opgenomen en al het zand in de glijhelling wordt gevangen, zullen de flanken zich, door de geringere massa die getransporteerd moet worden sneller verplaatsen dan het centrum. Aan dit vooruitijlen is een grens, daar de flanken steeds minder zand zullen vangen. Er ontstaat uiteindelijk bij een constante windrichting een sikkelduin of barchaan, die met behoud van vorm langzaam migreert." En even verder: "Nauwkeurige metingen in Californië toonden aan dat een barchaan met een hoogte van 11 meter migreerde met een snelheid van 17 meter per jaar."
Wij hoeven ons dus geen zorgen te maken om "onder de voet" gelopen te worden en zetten na zo'n 170 kilometer fietsen de tent op aan de rand van een wandelend duin. Het is weer "tentworstelen"geblazen want er staat een harde wind. Door de zanderige bodem moeten we zware stenen aanslepen om te voorkomen dat de haringen losschieten en de hele handel de lucht ingaat. Achteraf gezien hadden we veel beter de lijzijde van het duin als kampeerplek kunnen nemen. Daar heerst een weldadige windstilte die wij al dagen missen. Voor de duisternis valt beklimmen we het duin om te genieten van het uitzicht.(foto) Kenner Frank demonstreert nog even dat je de steile lijzijde wel kunt afdalen maar niet beklimmen.Zijn onderhoudend college over hellingshoek en valsnelheid zou in het boek van Pannekoek niet misstaan.
No comments:
Post a Comment