Met de wind nog steeds stevig in de rug leggen we met gemak lange afstanden af. De geplande kilometers worden ruimschoots overschreden. We maken vaak snelheden van rond de 30 kilometer per uur. Zo kunnen we misschien op een later tijdstip een extra rustdag inlassen. Het landschap blijft dagenlang hetzelfde. Wel krijg ik de indruk dat het gebied puurder wordt, minder onderhevig aan verontreinigingen veroorzaakt door o.a. de koelwagens van de visindustrie.
In "the middle of nowhere" passeren we een enorme lopende band die ergens in het oosten begint en eindigt aan de kust, waar een grote fabriek fosfaat verwerkt tot halffabrikaten voor o.a. de wasmiddelenindustrie.
's Avonds wildkamperen aan de rand van het klif en als het niet al te hard waait genieten (biertje erbij) van het uitzicht over de eindeloze oceaan.
's Morgens is alles vochtig. De inlandige wind neemt nogal wat waterdamp mee met als gevolg dat mijn kilometerteller het laat afweten. Pas na zo'n 15 kilometer fietsen is de luchtvochtigheid gedaald tot een aanvaardbaar niveau en begint de teller weer aan zijn dagtaak. Na afloop van de tocht zal dit het enige mankement blijken, waar ik mee te kampen krijg. Zelfs m'n voor- en achterlicht komen ongeschonden uit het strijdperk en werken nog steeds feilloos. De drie foto's geven een impressie van de klifkust die ons als baken dient in de eindeloze woestijn. Ik heb al eerder opgemerkt dat de kust vaak met de grootste moeite bereikbaar is, maar er zijn ook zeer toegankelijke stukken bij(baaien/lagunes) die een waar paradijs zijn voor sportvissers en andere strandactiviteiten. Op sommige plekken heeft de eroderende werking van de oceaan diepe grotten uitgeslepen die uiteindelijk zullen instorten. Langs de hele kust staan palen die waarschijnlijk dienen als teken: tot zover en niet verder.
No comments:
Post a Comment