Friese Elfsteden Rijwieltocht 2006

Voor mij ligt een rood/oranje plastieken mapje met in grote zwarte letters: "Foto Modern in de Hoogstraat" en in kleiner letterformaat het adres. Reeds in 1989 (17 jaar geleden) gebruikte ik dit mapje om mijn stempelkaart droog te kunnen houden in het (ongetwijfeld) ook toen bezweette wielrenshirt. Het mapje dient nu al jaren als bergplaats voor (nu) 24 stempelkaarten van de Elfstedentocht. Ik had toendestijds de gewoonte om enkele notities te maken over het verloop van de tocht. De aantekeningen waren in '89 als volgt:
* Uitstekend fietsweer. Zonnig, 20 graden Celsius en winderig. Alleen gefietst.
* Praktisch ongetraind aan de start. Nogal wat last van beide knieën.
* Veel moeten "plakken"door gebrek aan kracht.
* Omstreeks zes uur was ik terug in Bolsward.
* Weer vaak gedacht: nooit weer meedoen.
* De achterband was gammel. De buitenband is langs de rand zwak. Daardoor een slingerend wiel.Reeds nabij Dokkum zorgenkindje.
En hoe verliep de tocht in 2006? Op papier mijn 24e, maar voor de organisatie mijn 1e!? We mochten starten in groep twee. 's Ochtends was het koud en zagen we de zon niet. Een harde wind maakte de rit zwaar. Dit gold niet voor onze ploeg. De meesten zijn nu dermate in vorm dat de vaart er behoorlijk in zat. Teamleider Eeltsje moest ons zo nu en dan intomen om zijn eigen tijdschema te kunnen handhaven. Dat werd dus koffie drinken in Dokkum en nog wat langere tussenstops in diverse plaatsen. 's Middags werd het weer wat vriendelijker door een dun zonnetje. Om een uur of half zes stonden we zonder kleerscheuren aan de finish. Zelf had ik het gevoel nog nooit zo gemakkelijk en relaxt de Elfstedentocht te hebben volbracht.

Klimwerk in Het Sauerland.

Vier dagen fietsen in het Sauerland. Donderdag 25 mei tot en met zondag 28 mei hebben we getraind in het middelgebergte. Natuurlijk heb ik wel eens een heuvel beklommen, maar vergeleken met het Sauerland zijn de Limburgse heuvels "peanuts". En juist mijn ervaringen met het Limburgse heuvelland in een reeds weer grijs verleden, waren geen groot succes. Integendeel, meestal moest ik halverwege een beklimming afstappen. Zelfs de Vaalserberg was niet voor mij weggelegd. In een nog grijzer verleden was ik op straffe van het betalen van een kratje bier(weddenschap met topdammer Bauke Bies) er nipt in geslaagd de Keutenberg te beklimmen, maar toen was ik redelijk getraind.
Ik besloot dan ook om mijn "racefiets" nog wat op te peppen met wat kleinere versnellingen.
Na een barre autorit kwamen we ver na middernacht aan in Usseln. De jeugdherberg aldaar stond geheel tot onze beschikking.
De volgende morgen vertrokken we na een goed ontbijt met veel harde broodjes voor de eerste rit. Na een snelle afdaling richting dorpskern kregen we vrij snel de eerste beklimming voor onze kiezen. Voor mij kwam dit te vroeg. Halverwege moest ik afstappen. Teamgenoot Eeltsje naderde en ik sloot me bij hem aan. Na enkele tientallen meters moest ook Eeltsje van de fiets. Ook mijn tempo liep weer terug tot nul. Dit moest ik dus nog drie dagen zien vol te houden!? In eerste instantie had ik de neiging om de fiets in de bosjes te werpen en in de volgauto te stappen. Met bezwaard gemoed stapte ik weer op de fiets, evenals mijn teamgenoot. Gelukkig bereikten we daarna de top zonder afstappen en werd het vlakker. Tot mijn eigen verbazing kreeg ik na deze afgang geen problemen meer. Integendeel zelfs. Ik groeide uit tot één van de betere klimmers van het gezelschap en kreeg er zelfs plezier in. Ondanks het zo nu en dan bar slechte weer hebben we genoten van fietsen in het Sauerland. Op de foto ben ik bezig met wat smeerwerk. Door het vele hemelwater waren de kettingen de tweede dag roestbruin van kleur en moest er onderhoud gepleegd worden. Mijn gesprekspartner is bioloog Marc die als chauffeur de tocht zal meemaken.