Op 3 augustus arriveren we in Vilanculo. De camping ligt weer aan het strand en wordt beheerst door een reusachtige baobab-boom. Volgens Eddy staat hij er al zo'n tweeduizend jaar en heeft dus de tijd van de farao's nog meegemaakt. De baobab kan inderdaad heel oud worden. Zijn vreemde vorm heeft hij te danken aan zijn veeleisende gedrag tijdens de schepping. God raakte vertoornd en plantte de boom voor straf met zijn wortels omhoog in de grond. In tijden van grote droogte maken olifanten gebruik van deze boom. Hij bevat veel water en deze dieren slaan dan stukken uit de stam om te kunnen drinken. De vruchten van de baobab bevatten een soort witte pitten die eetbaar zijn. Ze groeien niet overal. Ze hebben het liefst goed doorlatende zanderige bodems. De tweede foto geeft al aan dat zand hier genoeg voorkomt. Vanaf de camping is de foto gemaakt en je kijkt uit op de Indische Oceaan. In de verte ons volgende reisdoel: de Bazaruto-Archipel.
No comments:
Post a Comment