Rimondeix-Treignac Verslag uit mijn logboek.
Om half vijf word ik wakker door het gekraai van een haan. We staan op de camping in Rimondaix. Ik draai me nog een keer om en verslaap me voor de eerste keer tijdens deze fietstocht. 10 minuten over zes ben ik pas wakker. We hebben een korte etappe voor de boeg. Ik sta in twijfel. Me nog even omdraaien of de boel inpakken. Ik besluit tot het laatste. Systematisch begin ik mijn spullen één voor één op te vouwen: de slaapzak oprollen en in't hoesje wurmen, de slaapmat ontluchten en oprollen, wielerkleding (nat) aantrekken en de tent afbreken. Mijn waterdichte tas buiten zetten, naar het toilet, wassen en ontbijten. Iederen slaat zoveel mogelijk naar binnen en maakt een lunchpakket. De dag begint droog en precies om acht uur vertrekken we door een fraaie omgeving. We klimmen vanuit het heuvelland naar meer dan 700 meter:middelgebergte. Voor mij een nieuw hoogte record op de fiets. De omgeving straalt rust uit. De dorpjes zijn verlaten en verkeer is er praktisch niet. We plukken bramen en pruimen langs de kant van de weg. Helaas begint het na een uurtje fietsen weer te regenen. Door de zuidwestelijke wind ontstaan er stijgingsregens die uren en uren aanhouden. We houden de moed erin. Niemand klaagt. We drinken na zo'n 60 kilometer koffie in een café en krijgen contact met een ouder echtpaar dat spontaan reageert en geld wil storten voor't goeie doel. Na de koffie komt de buitenlucht extra hard aan. Het regent pijpenstelen en de temperatuur is gedaald naar zo'n 12 graden celsius. Al met al, het begin is moeilijk. Na zo'n vijf minuten fietsen zit iedereen weer in't ritme. We fietsen nu door verstilde bossen. Ik zie beekjes met enorme rotspartijen, kenmerkend voor het middelgebergte. Wij krijgen nu de regen met bakken over ons heen. Een deelnemer krijgt remproblemen. Ik ben tot op mijn huid nat en dan komt het op mentale kracht aan. We wachten zeker zo'n tien minuten en raken nu ook nog tot op het bot verkleumd. We besluiten de groep op te splitsen. Drie man blijven achter en de rest gaat door. We bereiken een doorgaande weg en kiezen de kortste route naar de camping. Gelukkig gaat deze weg naar beneden. We ritsen en in vliegende vaart fietsen we richting Freignac. Door de geringe inspanning die het dalen vergt, worden we nog kouder. De camping ligt aan een meer langs de weg en om een uur of vier krijgen we een warm onthaal. Het ontvangst comité bestaat uit de crew en de plaatselijke burgemeester plus de pers. Verrassing! We kunnen overnachten op een heus bed in bungalowtenten. Na een warme douche een stevig glas rode wijn en een heerlijke rijsttafel is alle leed weer geleden. De grote vraag is nu of we't morgen droog houden. Er staat een lange etappe gepland: zo'n 160 kilometer.
Foto 1. 31-08-2006 Voor het eerst een echte Col beklommen. Dégagnac-Lectourne
Foto 2. Elke morgen chaotisch ontbijten in de duisternis.
Foto 3. 30-08-2006 Ontvangst door lokale (bourgondische) wielerclub. Dégagnac/Frankrijk
No comments:
Post a Comment