Marokko 19 en 20 sept.

19 september was het mijn beurt om een dagverslag te schrijven.Wie dat wil nalezen verwijs ik naar de site www.fietsenvooronderwijs.nl We trekken dus dieper het Rif-gebergte in. Voor het eerst maken we kennis met een "stenen gooiend" Marokkaantje, maar daarna hebben we eigenlijk nooit meer last gehad. Over het algemeen is de bevolking vriendelijk van aard. De eerste foto getuigt hiervan. We kamperen in een droge rivierbedding van een zijtak van Oued -rivier-Ouerrha, vlak achter een boerderijtje. Het hele gezin komt natuurlijk even buurten en kijkt vriendelijk toe hoe wij ons kamp opzetten.
Op de voorgrond staat mijn fiets zonder tent, dat betekent dat we zojuist gearriveerd zijn en recupereren. Het schijnt goed te zijn voor je lichaam om na een inspannende rit even te ontspannen en veel te drinken. Meestal was er cola en limonade in overvloed. Samen met pinda's en chips een moment om tot jezelf te komen. Daarna begint het kampleven. Tent opzetten, inrichten en wassen. Hier moet dat met een teiltje water, wat zeep en een washandje. Dit is één van de weinige plekken waar een druilerig regentje valt en we later een tentzeil tussen de trucks moeten aanbrengen.
Foto twee geeft een indruk van het landschap op weg naar de oude stad Fèz.Op de voorgrond staan olijfbomen die van groot economisch belang zijn. De heuvels in de verte zijn ook begroeid met bomen. Ik weet niet zeker of het ook olijven zijn, maar ze staan netjes in rijen, dus aangeplant. Dat betekent dat het gebied ooit bebost geweest moet zijn.De natuur laat een plek met voldoende regenval niet ongemoeid. Na de kaalslag probeert men óf iets van de oude situatie te herstellen óf het is een plantage. Let ook op de erosiegeulen die duiden op kaalslag.
Deze dag bereiken we Féz. We worden opgewacht door agenten!? Natuurlijk zijn ze vriendelijk. Opdracht van de koning. Toeristen moeten vriendelijk bejegend worden. Kan niet anders. Ik vraag mij overigens wel af of dit spontaan gebeurt.In ieder geval worden we in sneltreinvaart door de stad geloodst en vlakbij een modern stadion nemen ze -nog steeds- vriendelijk lachend afscheid van ons. Zelfs een kleine attentie wordt afgeslagen.