Tijdens zo'n lange reis heeft iedereen wel eens momenten waarop hij/zij zich afvraagt, waar je in hemelsnaam aan begonnen bent. Dit moment komt voor mij als ik me voor de zoveelste maal te rusten leg in mijn tentje en het fijne stof weer overal in binnendringt. Zelfs hier in het enige privé-domein dat mij nog rest ben ik niet veilig voor de grillen van moeder natuur.
Met Nouakchott als doel hebben we nog twee etappes voor de boeg. Als de wind echter aanwakkert en de zon zelfs verdwijnt achter dikke stofwolken, beseffen we dat het opzetten van een kamp tot grote problemen zal leiden.We hebben de wind mee en maken snelheden van vaak meer dan dertig kilometer per uur. We beoordelen de situatie van pauze tot pauze. Nouakchott ligt binnen handbereik en na enig overleg besluiten we een poging te wagen. Na een dikke tweehonderd kilometer staan we om halfzeven 's avonds voor de metalen deuren van de "Nouvelle Auberge" en kunnen we ons verheugen op maar liefst twee volle rustdagen in de hoofdstad van Mauritanië.
No comments:
Post a Comment