De Nouvelle Auberge heeft verschillende mogelijkheden om de nacht door te brengen. Je kunt in een grote bedoeïnentent slapen, op een kamer, of gewoon je tentje opzetten op het ommuurde erf. In eerste instantie kies ik voor de kamer. Er is echter maar één tweepersoonsbed. Ik als jongste bied aan om op de grond te slapen. Altijd beter dan in de tent en het scheelt weer wat werk. Die nacht word ik echter gestoken door muskieten. Ook schijnen er muizen rond te lopen. Niet zo'n fris idee maar de muskieten geven de doorslag:ik besluit te verkassen naar buiten en zet de volgende dag mijn tent maar weer op. De dag daarop breek ik hem ook weer af. Het rode stof dringt ook hier door alle kieren en gaten. Ik prefereer kans op malaria en muizengetrippel boven stofhappen. Gelukkig is er een spuitbus beschikbaar en kunnen we het muskietenprobleem verminderen.
Nouakchott is een stad met bijna één miljoen inwoners die voor een groot gedeelte hun nomadisch bestaan moesten opgeven en nu een vaak wanhopig bestaan lijden(geen schrijffout) in deze van twee kanten belaagde stad.De woestijn rukt op vanuit het oosten en door de harde wind is het gebied bijna permanent gehuld in een lichte mist van stof.Tevens ligt de stad onbeschermd voor extra hoge waterstanden aan de zeezijde, waardoor regelmatig overstromingen optredenen, het zeewater de muren van gebouwen aanvreet en grote aantallen krotten wegvaagt, die hier gebouwd zijn van o.a. blik en plastic.
Komt nog bij dat men hier een afvalprobleem heeft zonder weerga. Het begint al als je de stad nadert. Het stukje vierbaansweg -veel steden in de Sahara hebben brede invalswegen- wordt omzoomd door bergen afval, die zonder enig plan links en rechts van de weg de woestijn bedekken. In de stad zelf ligt het afval hoog opgetast en is de stank voor verwende westerlingen soms niet te harden. De atmosfeer wordt nog eens extra verpest door de dieselwolken van grote aantallen verouderde mercedessen die onophoudelijk schijnbaar doelloze rondjes rijden door de stad. Ook hier fietst men niet. De soms metersdikke afvallagen maken fietsen -zo ondervonden wij- tot een hachelijke onderneming. Regelmatig moet je in de benen omdat de banden te diep wegzakken in het stof- en straatvuil.
Hier moet je niet langer dan één dag verblijven. Helaas moeten wij er maar liefst twee volle rustdagen doorbrengen. Ik besluit dan ook mijn vrije tijd zoveel mogelijk te besteden op het terrein van de herberg. Er staan tenminste nog enkele bomen, waardoor je tenminste nog de illusie hebt van enig comfort. Eventueel kun je de kamer nog invluchten, ware het niet dat er een hinderlijke rioollucht hangt en de overgang naar airconditioning ook niet altijd even prettig is.
No comments:
Post a Comment