In de vierde ronde tegen Reinout Sloot kreeg ik bijna een volledige Maginot-linie op het bord. Sloot (wit) offerde hier een schijf, waarop ik met wit remise aanbood. Reinout vroeg nog welke zet ik zou spelen, waarop ik antwoordde dat er een plakker zou volgen met weliswaar schijfverlies en uiteindelijk een één om drie eindspel, maar ruimschoots binnen de remise-grenzen. Tijdens het zomertournooi in Nijmegen maakte ondergetekende voor het eerst in zijn leven kennis met "killer-dammen" en raakte ervan overtuigd dat met deze spelvariant een mogelijke oplossing is gevonden voor het grote aantal remises dat vooral op het hoogste niveau dammen tot een bijna saaie aangelegenheid maakt. De laatste match Georgiev-Schwarzman vond ik echt een dieptepunt in de strijd om het wk-dammen. Remise schuiven(hakken,hakken) en nog nipt doorbreken met een schlemielig dammetje en verder niks komt regelmatig voor en niet alleen op het hoogste niveau.Tegen Reinout had ik nog behoorlijk aan de bak gemoeten in het Killer-spel. Nu kon ik in een eerder stadium rustig wat terrein nadeel accepteren, in de wetenschap dat je van goeden huize moet komen om in een in materieel opzicht gelijke stand te winnen. Killer dammen dus!
No comments:
Post a Comment